วิชายุทธ วิถีเซน by Lordofwar Nick
ประวัติศาสตร์ของ “ยูยิตสู” ฉบับ Renzo Gracie [เชิงอรรถ 2] สำนักทาเคโนะอุจิ
สวัสดีครับ พบกันอีกแล้วกับ ภาค “เชิงอรรถ” ซึ่งดีไม่ดีอาจจะจำนวนตอนเยอะกว่าเนื้อหาหลักก็ได้นะเธอว์ (แหม เขียนซีรี่ส์ทั้งที เอาให้คุ้มหน่อย จะให้เขียนแค่แปดตอนลงสองเดือนหมดก็นะ 555) ในวันนี้ผมจะมานำเสนอเรื่องราวของสำนักวิชาต่อสู่ที่ว่ากันว่า เป็นสำนักวิชายูยิตสูโบราณรุ่นแรกๆ และเป็น “ต้นธาร” ของวิชาสายคว้าจับทั้งหลาย ที่ยังคงปรากฎอยู่ในวิชายูโดและไอคิโดในยุคปัจจุบัน ครับ วันนี้ขอสำเสนอเรื่องราวของ “สำนักทาเคโนะอุจิ” ครับ
“สำนักทาเคโนะอุจิ” มีชื่อเต็มว่า 竹内流捕手腰廻小具足 (ทาเคะโนอุจิริว โทริเตะ โคชิโนะมาวาริ โกะคุโซกุ) ซึ่งถอดทีละตัว 捕手 โทริเตะ “มือจับ” หมายถึงวิชาการจับกุมตัวคู่ต่อสู้ 腰廻 โคชิโนะมาวาริ “รอบสะเอว” 小具足 โกะกุโซกุ คำนี้หมายถึง “วากิซาชิ” (อุ๊ย copy and paste ข้อความตอนที่หนึ่งมานิหว่า อิอิ)
ถูกก่อตั้งขึ้นในยุคเซ็นโกคุ ที่ฮางะ (垪和 ปัจจุบันอยู่ในเขตจังหวัดโอคายามะ) เมื่อปีแรกของศักราชเท็มบุน (ราว พ.ศ. 2075) โดยทาเคโนะอุจิ ฮิซะโมริ (竹内久盛) มีตำนานเล่าว่า ฮิซะโมริพกดาบไม้ไปฝึกวิชากลางป่ากลางเขา หลับไปตื่นมาเจอพระภูเขา (?) ผมขาวหนวดยาว สู้กันแล้วสู้พระภูเขาไม่ได้ พระภูเขาเลยสอนวิชาให้ ทั้ง โคชิโนะมาวาริ (腰廻) วิชามัดเชือกจับศัตรู จากนั้นก็หายไป (อ่านแล้วนึกว่ากำลังอ่านมังกรหยกภาคก๊วยเจ๋งเลยครับ ก๊วยเจ๋งนี่แหละสุดยอด ได้วิชาลมปราณจากนักพรตสำนักช้วนจิน ได้วิชาสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรจากอั้งฉิกกงหัวหน้าพรรคกระยาจกอีก แล้วมีอะไรอีกนะ วิชาสองมือขัดแย้งของจิวแป๊ะทงอีก ทำไมแค่เป็นพระเอกถึงได้บัฟเยอะขนาดนี้วะ (ฮา))
ฉะนั้น วิชาของสำนักนี้โดยตัวมันแล้ว ต้องเรียกว่าเป็นสำนักวิชายุทธรวมมากกว่า คือเรียนเรื่องการใช้อาวุธด้วย ซึ่งถ้าจะให้สาธยายถึงหลักสูตรวิชาเรียนของสำนักนี้ ก็อาจจาระไนเป็นหมวดต่างๆ ได้ดังนี้
โคชิ โนะ มาวาริ (腰之廻 “รอบสะเอว”) คือวิชาสายประกบตี (คุมิอุจิ) โดยใช้ดาบสั้น (小具足 โกะกุโซกุ) ช่วย อาจเปรียบได้กับ close combat ในปัจจุบัน ผมเองพยายามอ่านชื่อวิชาที่สอนในหมวด มีแบบ 刀落手之事 (คาตานะโอโตชิเตะ โนะ โคโตะ) “มือสอยดาบ” (เฮ้) 両手取之事 (เรียวเตะโดริ โนะ โคโตะ) “จับสองมือ” บอกตรงๆ อ่านถึงแค่นี้ ภาพของไอคิโดนี่ลอยมาในหัวเลยครับ (ฮา)
โกะโซเด็น โทริเตะ (御相伝捕手) “วิชามือจับ (คือจับกุมตัว) ที่รับถ่ายทอดมา”
โฮะบาคุจุตสึ (捕縛術) “วิชาจับมัด” คือวิชาใช้เชือกมัดศัตรู
เคนจุตสึไซเดะ (剣法斉手) “วิชาดาบมือพิสุทธิ์” หมายความว่ามือที่ใช้ดาบนั้นต้องพิสุทธิ์ ไร้มลทินมัวหมอง วิชาในหมวดนี้ มีไปถึงกรณีคนไม่มีดาบสู้กับคนมีดาบด้วย เช่น
เคนจุตสึบัตโต (剣法抜刀) “วิชาดาบชักดาบ” บัตโต ที่แปลว่าชักดาบ ก็วิชาประมาณเดียวกับดาบอิไอ นั่นแหละครับ
ฮาเดะ (羽手) “มือขนนก” หมายถึงวิชาหมัด (拳法 เคมโป) วิชากาย (体術 ไทจุตสึ) ซึ่งวิชาในหมวดนี้ บางอันแกะชื่อมา ตกใจครับ เช่น 請身之大事 (อุเคมิ โนะ โอโกโตะ) “อุเคมิ” ก็วิชาล้มตัว ที่สมัยนี้หัดม้วนหน้าม้วนหลัง นี่แหละครับ ไอคิโดก็เรียน ยูโดก็เรียน บีเจเจก็ต้องเรียน เช่นกัน 小手返之事 (โคเทกาเอชิ โนะ โคโตะ) เฮ้ย เฮ้ย เหมือนกับท่าบิดข้อมือ “โคเทกาเอชิ” ในไอคิโดรึเปล่าเนี่ย
ยังมี โบ (棒) วิชากระบอง นางินาตะ (長刀) วิชาง้าว โซจุตสึ (槍術) วิชาหอก ซัคคัตสึโฮ (殺活法) “วิชาสังหารชีพ” ซึ่งดูทรงแล้ว มันคือวิชากระแทกจุดตาย (pressure points) นี่แหละครับ และยังมีวิชาลับอื่นๆ อีก
ทุกวันนี้ สำนักนี้ยังอยู่ครับ และยังมีการแตกสายย่อยกระจายตัวไปบ้างในบางประเทศในยุโรป นอกจากจะแยกสายย่อยแล้ว ยังมีศิษย์จากสำนักนี้ไปตั้งสำนักยูยิตสูอื่นอีกมากมาย รวมถึง สำนักฟุเซ็นริว จ้าวแห่งท่านอน (ที่จะได้บรรยายในตอนต่อไปทีหลัง) ด้วย
อ่านแล้วก็ อึ้ง ไปสิครับ
อ่ะลองมาชมดูวิชาของสำนักทาเคโนะอุจิกันนะครับ
อาทิตย์หน้าจะเขียนเรื่องอะไรให้อ่านต่อก็ เดาเองเองแล้วกันครับ (อีกละ ๕๕) ส่วนอันนี้ จะมีคอนเทนต์เมื่อไหร่ ยังไม่รู้ แต่คอยติดตามดูก็แล้วกันนาจา พบกันใหม่อาทิตย์หน้าสวัสดีครับ
เรื่องแนะนำ :
– ประวัติศาสตร์ของ “ยูยิตสู” ฉบับ Renzo Gracie [เชิงอรรถ 1] เกะฮายะ ปะทะ สุคุเนะ
– ว่าด้วยคำว่า “อดทน” ในภาษาญี่ปุ่น กามัน (我慢) กับ นินไต (忍耐)
– ประวัติศาสตร์ของ “ยูยิตสู” ฉบับ Renzo Gracie (8) การฟื้นคืนชีพของวิชาสายคว้าจับ (grappling) ในสายตาของสังคม
– ประวัติศาสตร์ของ “ยูยิตสู” ฉบับ Renzo Gracie (7) ความตกต่ำของวิชาสายคว้าจับ (grappling) ในแง่การให้ราคาของสังคม
– ประวัติศาสตร์ของ “ยูยิตสู” ฉบับ Renzo Gracie (6) คิมูระ มาซาฮิโกะ ยอดยูโดผู้หักแขน Helio Gracie มาแล้ว!
#ประวัติศาสตร์ของ “ยูยิตสู” ฉบับ Renzo Gracie [เชิงอรรถ 2] สำนักทาเคโนะอุจิ