ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่หลายๆ คน รวมถึงน้องๆ ที่เรียนญี่ปุ่นหรือชอบฟุตบอล Inbox หาผมว่าอยากลองทำ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง ว่ามันเป็นยังไง EP.5 By ทิซัง (^^)
ทำงานอยู่ในญี่ปุ่นหลายคนคงรู้ว่าเรื่อง “เวลา” คือสิ่งสำคัญซึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ในแง่ของการเข้างานให้ตรงเวลา หรือทำงานอึดได้ดึกดื่น แต่ส่วนนี้คือเรื่องปรกติของการทำงานในญี่ปุ่น
งานของผมตารางงานง่ายๆ ถ้าไม่ได้บินไปแข่ง ก็ ตื่น 08.00 น. เข้างาน 09.15 น. เตรียมตัวเริ่มซ้อม 10.00 น. เสร็จเที่ยง ถ้ามีต่อเล่นเวทก็คอยดูถึงบ่ายโมงบ่ายสอง ก็กลับบ้าน
แต่ในวันแข่งที่ต้องบินกลับทันทีหลังจบเกม เวลาทำงานผมอาจจะยาวไปจนกว่าจะกลับถึงห้องเกือบเที่ยงคืนก็หลายครั้ง ซึ่งถือว่าใช้เวลาอยู่บนรถบัส เครื่องบิน หรือนอนโรงแรม นี่คือชีวิตที่เป็นเบื้องต้นกับการทำงานกับญี่ปุ่นที่ต้องอึดๆ หน่อย
นอกเหนือจากที่เกริ่นข้างต้น ผมยังถูกควบคุมด้วยกฏระเบียบที่เจลีกตั้งขึ้น แล้วผมต้องเข้าอบรมในทุกๆ ปีเพื่อให้ภาพของนักฟุตบอลและสต๊าฟ เป็นแรงบันดาลใจให้กับแฟนบอลที่เข้ามาดู ทั้งตอนเราซ้อมรวมไปถึงตอนแข่ง จนทำให้ชีวิตส่วนตัวบางอย่าง รวมไปถึงโลกโซเชียลอาจจะหายๆ ไปบ้าง
สิ่งแรกที่ผมต้องเก็บความลับให้ทีม คือผมจะไม่สามารถบอกหรือโพสต์อะไรได้ในวันก่อนแข่งเกมเยือน ทั้งๆ ที่ใจเราบางทีได้ไปต่างเมืองเราก็อยากแชร์ความสวยงามของแต่ละเมือง แต่ถ้าโพสต์คือความลับทีมรั่วเพราะถ้าคู่แข่งเห็น ก็คือรู้ว่ามีน้องผมไปด้วยแน่ๆ ก็จะทำให้คู่แข่งรู้แน่ๆ ว่าติดทีมมาด้วย แล้วอาจจะได้ลงเพื่อใช้งานในเกมจริง
ต่อจากเรื่องเก็บความลับ คือเรื่องการย้ายเข้า ความสนใจผู้เล่นที่จะดีล ผมรู้ก่อนหมด ถ้าเราจะหาแสงกับสื่อมันก็ทำได้ แต่มันไม่ควรในฐานะคนในทีม
ขณะเดียวกันเสื้อผ้าที่เราใส่ต้องอิงแบรนด์หลักของสโมสร ทำให้บางครั้งภาพที่เราจะโพสต์สักครั้ง ก็ต้องมองไปถึงการสนับสนุนจากแบรนด์สปอนเซอร์เป็นหลัก ทุกวันนี้ผมแทบไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าเลยเพราะได้แต่ละปีมาใช้ก็เยอะมากจนทุกๆ ปลายปีต้องให้อาคาเดมี่ต่างๆ เพราะถ้าเก็บไว้ทุกปีมันเยอะเกิน ขณะที่นักบอลส่วนใหญ่ชุดลำลองจะเบียดไปหาแบรนด์เนมไปเลยเพื่อให้ไม่ติดกับสปอนเซอร์ส่วนตัว
เรื่องของการกินยา ก็เป็นเรื่องนึงที่ต้องบอกทีมหมด ส่วนตัวผมที่เป็นสต๊าฟอาจจะไม่หนักเท่านักบอลเพราะเขามีตรวจโด๊ป แต่ทุกอาการป่วยของเราต้องแจ้งทีมหมดเพื่อขอยา ห้ามกินยาที่มีขายปรกติเพราะมันเสี่ยงต่อการตรวจโด๊ปแล้วเจอ
เรื่องของอาหาร สต๊าฟอาจจะไม่เท่านักบอลในเรื่องของการควบคุมอาหาร แต่จำเป็นต้องเลือกกิน เนื่องจากปีๆ นึง เดินทางเยอะ ต้องพยายามเซฟตัวเองให้สามารถเดินทางได้โดยตลอด จะไม่ค่อยเลือกกินของดิบหากอีกวันต้องเดินทาง
เรื่องในสนาม สิ่งที่เราต้องควบคุมตัวเองถ้าอยู่ในม้านั่ง คือการห้ามอารมณ์ตัวเอง ผมเองก็สามารถโดนใบเหลืองได้เหมือนกัน เพราะบางทีผมก็มีฟิวส์ขาด ด่ากรรมการก็บ่อย แต่พอแก่แล้วก็ตามอายุ
การพนันรวมไปถึง toto หรือหวยญี่ปุ่น ทั้งๆ ที่ที่นี่ถูกกฏหมาย แต่ในฐานะสต๊าฟ ถ้ารู้ว่าเล่นคือไล่ออกอย่างเดียว รวมไปถึงเรื่องเมาแล้วขับ
จริงๆ มันมีรายละเอียดอีกเยอะที่ทำให้เราอาจจะไม่ได้ออกสู่สื่อมากเพราะถูกควบคุมด้วยกฏหลายๆ อย่างเท่าที่คิดได้หลักๆ เดี๋ยวรอบหน้าจะมาเล่าเรื่องอะไรต่อให้ฟัง
ชอบกดแชร์ กดไลท์นะครับ
เรื่องแนะนำ :
– ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่น้องๆ สายญี่ปุ่นอยากลองทำ ตอนที่ 4
– ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่น้องๆ สายญี่ปุ่นอยากลองทำ ตอนที่ 3
– ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่น้องๆ สายญี่ปุ่นอยากลองทำ ตอนที่ 2
– ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่น้องๆ สายญี่ปุ่นอยากลองทำ
– เค้าผิดไรอ่ะ? 5 การเลิกกับแฟนแบบงงๆ จากญี่ปุ่น 555
#ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่หลายๆ คน รวมถึงน้องๆ ที่เรียนญี่ปุ่นหรือชอบฟุตบอล Inbox หาผมว่าอยากลองทำ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง ว่ามันเป็นยังไง EP.5 By ทิซัง