“Quarantine” Digital Drawing Diary
บันทึกการเดินทางในจินตนาการช่วงที่เกิดโรคระบาด
ของคุณ Oscar Oiwa
คุณออสการ์ โออิวะ (Oscar Oiwa) ศิลปินชาวญี่ปุ่นเชื้อสายบราซิล พบว่าตัวเขาเองกำลังอยู่ในสถานะเดียวกับผู้คนทั่วโลก นั่นก็คือหลังจากที่เกิดโรคระบาดเมื่อต้นปีนี้ โปรเจ็กต์และการเดินทางทั้งหมดที่เขาวางแผนจะทำในปีนี้ ล้วนถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด แทนที่เขาจะได้ไปพบกับภัณฑารักษ์สำหรับจัดงานนิทรรศการตามที่ตั้งใจไว้ ได้ไปที่สตูดิโอและเดินดูพื้นที่รอบๆ ได้ไปท่องเที่ยวในประเทศต่างๆ และโดยเฉพาะที่เมืองนิวยอร์กที่เขาอาศัยอยู่เอง ก็พบว่าตัวเองถูกกักขังอยู่แต่ในห้องของอพาร์ตเมนต์ ดังนั้นสิ่งเดียวที่เขาทำได้ และสมเหตุสมผลที่สุด ก็คือการสร้างผลงานศิลปะที่เชื่อมโยงกับช่วงเวลานี้ขึ้นมา
ผลงานศิลปะของเขามีเอกลักษณ์ตรงที่ความมืดและแสงสว่าง มีความขรึมขลังจริงจังในขณะเดียวกันก็แทรกอารมณ์ขันไว้ได้อย่างลงตัว และสำหรับผลงานในลำดับล่าสุดของคุณโออิวะ คือการได้วาดภาพทิวทัศน์ของเมืองต่างๆ ท่ามกลางช่วงที่มีโรคระบาดผ่านสายตาของเขาเอง ประจวบเหมาะกับที่มีคนตั้งคำถามว่า “เขาสามารถทำอะไรได้บ้างในฐานะศิลปิน”
“หลังจากที่ชีวิตเปลี่ยนไป ฉันเลิกขึ้นรถไฟใต้ดิน หรือไปสตูดิโอที่อยู่รอบๆ เมือง งดไปดูหนัง หรือไม่ได้ไปโรงละคร รวมทั้งการพบปะกับเพื่อนๆ ฉันใช้เวลาทั้งวันในห้องพักได้แต่เพียงออกไปข้างนอก เพื่อซื้ออาหาร หรือรับอากาศบริสุทธิ์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น”
ในเวลาไม่นาน เมืองที่คุณโออิวะอาศัยอยู่ได้กลายเป็นศูนย์กลางแห่งใหม่ของการแพร่ระบาด และทำให้การใช้ชีวิตยากขึ้นสำหรับชาวเมือง แถมยังส่งผลให้หลายคนตกงาน และหมดหวังกับเรื่องเศรษฐกิจ ข่าวสารจากโลกภายนอกยังมีมากมาย ประเทศต้องปิดพรมแดนชั่วคราว ราวกับกำลังเดินหน้าเข้าสู่หายนะ
“ฉันจึงคิดถึงสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ เพื่อให้ความคิดสร้างสรรค์ยังคงอยู่ รวมทั้งภาวะทางจิตใจเหมือนปกติ ขณะที่ต้องติดอยู่ในอพาร์ทเมนต์ที่แมนฮัตตัน พระเจ้าประทานของขวัญในการเปลี่ยนความรู้สึกซึมเศร้าให้เป็นงานทัศนศิลป์ และการใช้พลังแห่งการสร้างสรรค์นี้ ฉันได้เริ่มสร้างภาพวาดชุดใหม่เหล่านี้ขึ้นมา”
“เขตหยางปู้” เซี่ยงไฮ้ ปี 2020
แผนการของฉัน ตามที่ตั้งใจไว้คือการไปเยือนเซี่ยงไฮ้ในช่วงกลางเดือนมีนาคม ฉันเพิ่งเสร็จสิ้นการติดตั้งผลงานศิลปะสาธารณะครั้งใหญ่ในสวนสาธารณะริมแม่น้ำหวงผู่ การระบาดของไวรัสโคโรนาแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว จากเมืองอู่ฮั่นไปยังประเทศอื่นๆ ซึ่งทำให้ฉันถูกยกเลิกการเดินทางในทริปนั้นไปอย่างน่าเสียดาย
“หอคอยทสึเทนคาคุ” โอซาก้า ปี 2020
ฉันมีแผนจะเดินทางไปโอซาก้าในปลายเดือนมีนาคม เพื่อพบปะกับภัณฑารักษ์ของพิพิธภัณฑ์และเตรียมตัวสำหรับการแสดงนิทรรศการที่จะจัดขึ้นในช่วงปลายปี พร้อมทั้งการวางแผนเกี่ยวกับการเตรียมผลงานที่จะแสดงเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับท้องถิ่น และหวังว่าจะได้ใช้เวลาในการเดินทางเพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ และวัฒนธรรมในเมืองนั้น อย่างไรก็ตามหลังจากการระบาดของไวรัสโคโรน่าในประเทศญี่ปุ่น ฉันก็จำเป็นต้องล้มเลิกการเดินทางครั้งนั้นไปโดยปริยาย
“ทาโกะยากิ” โอซาก้า ปี 2020
นี่เป็นภาพที่ถูกจินตนาการออกมา หลังจากที่ทำการศึกษาเกี่ยวกับเมืองโอซาก้า ที่มีชื่อเสียงในเรื่องอาหารริมทาง
“สวนสาธารณะเฮลคิทเช่น” นิวยอร์ก ปี 2020
ไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา สวนสาธารณะในท้องถิ่นแห่งนี้เต็มไปด้วยความคึกคักเพราะมีเหล่าเด็กวัยรุ่น ออกมาเล่นบาสเก็ตบอล และผู้ใหญ่ที่มองหาพื้นที่ท่ามกลางธรรมชาติ ถึงแม้ในเวลานั้นจะเป็นช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งสวยงาม แต่สวนสาธารณะแห่งนี้กลับว่างเปล่า ร้านอาหารโดยรอบปิดให้บริการ เมืองที่เคยคึกคักกลับเงียบเหงา
“สวัสดีเดือนมีนาคม” เซาเปาโล ปี 2020
ในเดือนกุมภาพันธ์ที่จีนเอง และหลายประเทศในแถบยุโรป ถูกปิดกั้นการเดินทางสืบเนื่องจากการระบาดของไวรัส ตอนนั้นฉันอยู่ที่เมืองเซาเปาโลบ้านเกิด ฉันได้ขับรถขึ้นทางด่วนเพื่อไปยังเมืองอุตสาหกรรมแห่งหนึ่ง ระหว่างทางภูมิทัศน์ที่ล้อมรอบเต็มไปด้วยผืนป่านั้นช่างมีมนต์ขลัง ขนาดอุโมงค์ตรงหน้าแม้จะมืด แต่ในขณะที่ทุกวันนี้โลกเริ่มน่ากลัวมากขึ้น อุโมงค์แบบนี้กลับดูน่าหลงใหลและปลอดภัยขึ้นมา
“เกลียวคลื่น” ปี 2020
สถานการณ์กำลังวิกฤตในเมือง ผู้คนหลายพันคนกำลังจะตาย แถมยังขาดผู้นำที่ดี โรงพยาบาลแออัด และขาดอุปกรณ์พื้นฐานในการป้องกันสำหรับทีมแพทย์ จึงเห็นเรือพยาบาลของกองทัพเรือสหรัฐฯ USNS Comfort เข้าเทียบท่าที่ท่าเรือ Jacob Javits Center ในนิวยอร์กเพื่อช่วยบรรเทาความแออัดของโรงพยาบาลต่างๆ อากาศที่กำลังเปลี่ยนแปลง และฉันสามารถเห็นคลื่นซัดสาดได้ในทุกที่
“ไทม์สแควร์” นิวยอร์ก ปี 2020
โดยปกติแล้วที่นี่เองเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวจากทั่วทุกมุมโลก แต่ในปัจจุบันไทม์สแควร์กลับว่างเปล่า
“โต๊ะทำงานของฉัน” นิวยอร์ก ปี 2020
โต๊ะตัวเล็กตัวนี้กลายเป็นศูนย์กลางชีวิตของฉัน ถ้าฉันไม่สามารถเดินทางไปที่สตูดิโอทุกวันได้อีกต่อไป ฉันคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่ทำได้ตอนนี้คืออยู่เงียบๆ และรอจนกว่าพายุฝนฟ้าคะนองจะพัดผ่านไป การระบาดในเมืองนี้คาดว่าจะถึงจุดสูงสุดภายใน 1 สัปดาห์ และเรายังมีเส้นทางอีกยาวไกลที่จะสำรวจ แต่หลังจาก 3 สัปดาห์ในการกักกัน ชีวิตที่ผิดปกตินี้ได้กลายเป็นเรื่องปกติใหม่ และฉันก็รู้สึกเครียดน้อยลง
“ถนนหมายเลข 9” นิวยอร์ก ปี 2020
ฉันเขียนภาพนี้ขึ้นหลังจากที่จินตนาการว่าหลังจากนี้ อดีตเมืองหลวงของโลกจะเปลี่ยนเป็นเมืองแห่งซากศพ พืชพันธุ์จะถูกปกคลุมอย่างช้าๆ และสัตว์ป่าจะกลับมา ถึงแม้ผลงานชิ้นนี้จะมาจากจินตนาการของฉัน แต่ความเป็นจริงมันโหดร้ายยิ่งไปกว่านั้น เพราะระหว่างที่กำลังเดินอยู่บนท้องถนน ฉันเห็นคนจรจัดพยายามหาอาหารเหมือนสัตว์ป่า ที่กำลังหาอาหารเพื่อประทังชีวิตไม่ผิดเพี้ยน
“ญี่ปุ่นสมัยโชวะ” ปี 2020
ช่วงเวลาที่ถูกกักกันเป็นช่วงเวลาที่ดีในการดูภาพยนตร์จากอินเทอร์เน็ต ฉันชอบดูหนังขาวดำญี่ปุ่นยุค 50 และ 60 ซึ่งเป็นยุคทองของหนังญี่ปุ่น ในขณะนั้นประเทศกำลังฟื้นตัวจากสงครามโลกครั้งที่ 2 และโทรทัศน์ยังไม่สามารถเข้าถึงได้สำหรับทุกคน เมื่อเทียบกับเทคโนโลยีในทุกวันนี้ มันเรียบง่ายกว่ามาก และฉันก็รู้สึกได้ถึงความคิดสร้างสรรค์ของทีมงานที่อยู่เบื้องหลัง ภาพยนตร์เหล่านี้จึงเปรียบเสมือนภาพวาดขาวดำ เป็นการสื่อสารที่เรียบง่าย และเชื่อเลยว่าการสร้างผลงานที่ดีได้นั้นเป็นเรื่องยาก
“ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่” ปี 2020
การแพร่ระบาดอยู่ภายใต้การควบคุมอีกเล็กน้อยในนิวยอร์ก อัตราการตายลดลงเหลือประมาณ 200 คนจากจุดสูงสุดที่ 1,000 คนต่อวัน ตอนนี้วิกฤตครั้งที่ 2 กำลังจะมาถึง หนังสือพิมพ์ระบุว่ามีผู้คน 33 ล้านคนในสหรัฐยื่นขอรับสวัสดิการว่างงานในช่วง 6 สัปดาห์ที่ผ่านมา นี่แปลว่า 1 ใน 5 ของคนอเมริกันไม่มีงานทำ หน่วยงานเกี่ยวกับอาหารทั่วเมือง มีความพยายามอย่างมากที่จะแจกจ่ายอาหารให้เพียงพอกับความต้องการของผู้คน สำหรับภาพวาดนี้เป็นรูปที่เป็นสัญลักษณ์ของ Margaret Bourke-White ในยุคเศรษฐกิจที่ถดถอยช่วงปีค.ศ. 1937”
“มุมมองผ่านหน้าต่างห้อง” ปี 2020
ในระหว่างที่ถูกกักกัน ผู้คนในยุคนี้ใช้เวลากับคอมพิวเตอร์เป็นส่วนใหญ่ พวกเขาแบ่งปันสิ่งต่างๆ บนโซเชียลมีเดีย เช่นคอนเสิร์ตในบ้าน ทักษะวิธีการทำอาหาร และมุมมองที่แต่ละคนเห็นนอกหน้าต่าง สำหรับหน้าต่างของฉัน เป็นเหมือนจอภาพยนตร์ขนาดยักษ์ จากที่นี่ฉันสามารถเห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่กำลังเกิดขึ้น ราวกับเมืองที่มีเหล่าวายร้ายและฮีโร่อาศัยอยู่ ภาพที่ฉันจินตนาการขึ้นมาก็คือ ภาพยนตร์แนววิทยาศาสตร์คลาสสิก B การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ของก็อตซิลล่ากับมอนสเตอร์
สำหรับผลงานการวาดด้วยเทคนิคดิจิตอลในชุด “Quarantine” ของคุณโออิวะชุดนี้ ยังมีอีกหลายภาพ ซึ่งล้วนมีความน่าสนใจ และเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทั้งเรื่องของการนำเสนอสถานที่ ที่เขาควรจะต้องเดินทางไป และสถานที่อื่นๆ ที่เขาแวะเวียนไประหว่างที่ถูกกักกัน
“ผลงานชุดนี้เป็นเหมือนสมุดบันทึกข้อมูลเกี่ยวกับชีวิตประจำวัน รวมทั้งความนึกคิดของฉัน ทั้งในปัจจุบันและอนาคตด้วย” คุณโออิวะได้กล่าวไว้แบบนี้
สำหรับช่วงเวลาที่ยังเดินทางไปไหนไม่ได้ตามปกติ สำหรับบางคนก็เปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสที่ดี ในการสร้างสรรค์บางสิ่งขึ้นมาได้อย่างน่าสนใจเหมือนกันนะ เหมือนกับผลงานชุดนี้ของคุณโออิวะนี่แหละ ไปทำความรู้จักคุณออสการ์ โออิวะ เพิ่มเติมได้จากที่นี่ค่ะ
– http://www.oscaroiwastudio.com/
– https://www.facebook.com/Oscar-Oiwa-Studio-NY-182265205135453
ขอบคุณข้อมูลและรูปภาพ
– http://artfrontgallery.com/en/project/Artist/ny.html
– https://www.spoon-tamago.com
– รูปภาพ : ©Oscar Oiwa Studio
ความรู้รอบ “Brochure”
• งาน São Paulo Art Biennial
เริ่มก่อตั้งขึ้นในปีค.ศ. 1951 และจะทำการจัดงานขึ้นในทุกๆ 2 ปี นับเป็นงานศิลปะที่เก่าแก่ติดอันดับสองของโลก รองจาก Venice Biennale (ที่มีมาตั้งแต่ปีค.ศ. 1895) ซึ่งทำหน้าที่เป็นแบบอย่างการทำให้งานศิลปะร่วมสมัย (ส่วนใหญ่มาจากยุโรปตะวันตก และสหรัฐอเมริกา) ให้เป็นที่รู้จักในบราซิล อีกทั้งยังมีการผลักดันให้มีการเข้าถึงงานศิลปะในปัจจุบันของประเทศอื่นๆ และสร้างเซาเปาโลให้เป็นศูนย์กลางของศิลปะนานาชาติในอีกทางหนึ่ง
• มาทำความรู้จักคุณออสการ์ โออิวะ ศิลปินชาวญี่ปุ่นเชื้อสายบราซิลกัน
คุณโออิวะเกิดที่เมืองเซาเปาโล ประเทศบราซิล บิดาเป็นคนญี่ปุ่น เขาเรียนจบสาขาการออกแบบสถาปัตยกรรมในปีค.ศ. 1989 จากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ และศิลปะ ที่มหาวิทยาลัยเซาเปาโล เขาได้รับอิทธิพลจากหนังสือการ์ตูน หนังสือศิลปะ และนิตยสารตลอดช่วงวัยเยาว์ รวมถึงสภาพแวดล้อมในเมืองบ้านเกิด แถมยังได้สัมผัสกับศิลปะร่วมสมัยในช่วงเวลานั้นในแกลอรี่ใกล้ๆ บ้าน และกลายเป็นผู้ช่วยที่งาน São Paulo Art Biennial อีกด้วย ซึ่งความสนใจด้านศิลปะอย่างจริงจังทำให้คุณโออิวะมีโอกาสจัดนิทรรศการศิลปะเดี่ยว ของตัวเองเป็นครั้งแรกในขณะที่เขายังอยู่ในมหาวิทยาลัย และหลังจากนั้นก็เป็นหนึ่งในศิลปินที่เข้าร่วมในงาน São Paulo Art Biennial ครั้งที่ 21 (ปีค.ศ. 1991) หลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เขาย้ายไปญี่ปุ่นในปีค.ศ. 1991 แล้วใช้ชีวิตเป็นระยะเวลาราว 10 ปีในโตเกียว แต่ก็มีเหตุต้องย้ายไปใช้เวลา 1 ปีในลอนดอน ก่อนจะต้องโยกย้ายชีวิตอีกครั้งไปที่นิวยอร์กในปีค.ศ. 2002 แล้วเขาก็ใช้ชีวิตและทำงานอยู่ในเมืองนิวยอร์ก ในขณะที่งานศิลปะของเขาก็ได้รับการจัดแสดงไปทั่วโลกด้วย
ทักทายพูดคุยกับทีมงานเจแปนโบรชัวร์ได้ที่ www.facebook.com/JapanBrochure/
เรื่องแนะนำ :
– Nakayoshi Charmy chan Miniature Collection กาชาปองชาร์มมี่จังตุ๊กตาแห่งยุคสมัยโชวะ
– Nakayoshi Charmy chan Miniature Collection กาชาปองชาร์มมี่จังตุ๊กตาแห่งยุคสมัยโชวะ
– Saeborg 「Cycle of L」 ศิลปะการแสดง (Performing arts) ของกลุ่ม Saeborg ที่ดูแล้วมวนท้องชะมัด
– Silver Spoon ความหมายของช้อนเงิน การส่งต่อความหวัง และพลังในการมีชีวิตอยู่ต่อไป
– Apple Field Railway นั่งรถไฟท้องถิ่นชมสวนแอปเปิ้ลวิวภูเขาอิวากิ
#“Quarantine” Digital Drawing Diary บันทึกการเดินทางในจินตนาการช่วงที่เกิดโรคระบาด ของคุณ Oscar Oiwa