ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่หลายๆ คน รวมถึงน้องๆ ที่เรียนญี่ปุ่นหรือชอบฟุตบอล Inbox หาผมว่าอยากลองทำ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง ว่ามันเป็นยังไง EP.13 By ทิซัง …งานล่ามนักกีฬา กับปรัชญาชีวิตที่ค้นพบ
ความธรรมดาของบางคนอาจจะเป็นความพิเศษของใครบางคน ความพิเศษของบางคนอาจจะเป็นความธรรมดาของบางคน… งานล่ามนักกีฬา กับปรัชญาชีวิตที่ค้นพบ
ปีนี้เป็นปีที่ 8 ของผมจากการออกจากเมืองไทยมาทำงานที่นี่ นับว่าทำให้หลายๆ อย่างในชีวิตที่เคยทำ เคยกินได้ที่ไทย เปลี่ยนแปลงไปค่อนข้างหลายอย่าง จากหัวเรื่องที่ผมขึ้น ผมสะกิดใจจากประโยคในหนังเรื่องนึงที่ใช้คำว่า “普通は特別 特別は普通”
อาชีพล่ามนักกีฬา ที่ผมทำมาตลอดชีวิต ถูกเลี้ยงดูปูเสื้อมาในชีวิตที่คล้ายกับนักฟุตบอลคนนึงเช่นกัน เพราะเราคือหนึ่งในทีมงานที่หยุดลาไม่ได้
เสื้อผ้า ชุดซ้อม เสื้อแข่ง ที่หลายๆ คนชื่นชอบในการเก็บสะสมกัน ผมจะได้เป็นเซ็ต ประมาณ 3 เซ็ตต่อปีใช้วนกันทั้งปี ซึ่งในเวลาทั้งซ้อม ทั้งแข่ง โดยหากแข่งพุธเสาร์ทั้งเดือน ก็แทบจะไม่มีเวลาไปใส่ชุดนอกกันซะแล้ว ยังไม่รวมสูทที่ตัดให้ทุกปี เอาแค่เรื่องเสื้อผ้า ปีๆ นึงก็แทบไม่ต้องใช้เงินซื้ออะไรเลยก็ได้
ของแจกจากสปอนเซอร์เราเองก็ได้เช่นกัน มีตั้งแต่ข้าวสาร ยันสบู่แชมพู น้ำยาซักผ้า หรือบางครั้งก็เป็นเวาเชอร์ ทั้งกินข้าว เข้าบ่ออาบน้ำรวม ฯลฯ
อาหาร ส่วนใหญ่ผมกินอยู่กับทีมเป็นหลัก ซึ่งเคยเขียนไปแล้ว เป็นอาหารอ่อนๆ ไม่มีมัน ไม่มีเผ็ด ทำให้เวลากลับไทยไปแต่ละครั้ง กว่าท้องจะชิน ท้องเสียไปก็หลายครั้ง ขณะเดียวกันเวลาไปกินข้าวกับน้องๆ ก็นับได้เลย เนื้อย่างติดมันนี่แทบไม่มี โดยเฉพาะ A4, A5 นี่แทบไม่กินเลย เพราะมันเลี่ยน กลับกันเวลาผมกลับไทยไป จะชอบหากินร้านข้างทางง่ายๆ เลือกเมนูอาหารที่ไม่ค่อยเผ็ด
น้ำดื่มญี่ปุ่น หากซื้อกินก็จะเป็นน้ำแร่เป็นหลัก แล้วทีมก็มีแจก ทำให้เวลากลับไทยไปแต่ละครั้ง ผมจะค่อนข้างกลัวน้ำที่เทจากกาตามร้านข้างทาง แต่เลือกที่จะซื้อน้ำในเซเว่นมากกว่า
ความเป็นส่วนตัวที่หายไป เนื่องจากทีมผมเป็นทีมที่แฟนบอลสามารถให้มาชมการซ้อมได้ทุกวัน ทำให้หลายๆ คนจำทีมงานได้ทุกคน หลังซ้อมก็อาจจะมีเรียกคุย ให้ของ อยู่ตลอด ทำให้หลังงาน ผมกับน้องๆ ผมทุกคน มักจะกลับห้องทันที ทั้งต้องพักขา แล้วก็ขอความเป็นส่วนตัว ชีวิตผมเองก็เช่นกัน ซ้อมเช้า นอนบ่าย ตื่นเย็น ทำงานกับฝั่งไทยนิดหน่อย นอนเตรียมซ้อมวันใหม่ ในช่วงแข่งก็แทบไม่ไปไหน
ไม่ชินกับรถติด ทุกครั้งที่กลับไทยไปเหมือนชีวิตเสียเวลาไปในรถเยอะไปหน่อย เพราะผมอยู่ที่ที่เดินไปทำงานเพราะมันใกล้ และค่อนข้างชินกับการเดินระยะทางไกลๆ มากกว่าใช้รถ
การตรงเวลาที่ต้องมากกว่าตรง ติดจนเป็นนิสัย เพราะครั้งนึงรถออก 3 โมง ผมมา 3 โมงเป๊ะ รถออกไปแล้ว เพราะทีมบางทีพอนักบอลขึ้นครบก็ออกทันที เลยต้องลงมาก่อนสัก 15 นาทีก่อนออกเสมอ จนเป็นนิสัย
จากที่เขียนมาทั้งหมด ไม่ว่าจะด้วยรูปแบบงาน หรือการมาอาศัยอยู่ที่ญี่ปุ่น ทำให้วิถีชีวิตในปัจจุบันเราก็เปลี่ยนไปตามสภาพแวดล้อมที่เกิดขึ้น เหมือนกับหัวข้อที่ผมขึ้นไว้ รอบหน้าผมจะมาแชร์อะไรคอยติดตามกันครับ
เรื่องแนะนำ :
– ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่น้องๆ สายญี่ปุ่นอยากลองทำ ตอนที่ 12
– ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่น้องๆ สายญี่ปุ่นอยากลองทำ ตอนที่ 11
– ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่น้องๆ สายญี่ปุ่นอยากลองทำ ตอนที่ 10
– ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่น้องๆ สายญี่ปุ่นอยากลองทำ ตอนที่ 9
– ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่น้องๆ สายญี่ปุ่นอยากลองทำ ตอนที่ 8
#ล่ามนักกีฬาอาชีพ อาชีพที่หลายๆ คน รวมถึงน้องๆ ที่เรียนญี่ปุ่นหรือชอบฟุตบอล Inbox หาผมว่าอยากลองทำ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง ว่ามันเป็นยังไง EP.13 By ทิซัง …งานล่ามนักกีฬา กับปรัชญาชีวิตที่ค้นพบ